Του Ονασαγόρα
Τα «χρυσά διαβατήρια» τρομάζουν και τον Λόφο αλλά και τον ΔΗΣΥ, αφού προκαλούν διεθνή διασυρμό για την Κύπρο και αποτελούν το νέο μεγάλο «λάφυρο» του ΑΚΕΛ, ιδιαίτερα η αποκάλυψη ότι παραχωρήθηκαν σε συγγενικά πρόσωπα και μέλη του καθεστώτος της Καμπότζης.
Μπορεί το υπουργικό συμβούλιο να αποφάσισε τη διερεύνηση των συγκεκριμένων περιπτώσεων πολιτογραφήσεων με την αναφορά ότι εάν κριθεί αναγκαίο δεν αποκλείεται και η ανάκλησή τους αλλά η «τάτσα» μάλλον χρειάζεται πιο ισχυρό απορρυπαντικό για να φύγει. Ιδιαίτερα όταν στη λίστα των συμπατριωτών μας «νέων Κυπρίων και Ευρωπαίων» που έλαβαν το κυπριακό-ευρωπαϊκό διαβατήριο περιλαμβάνονται και άτομα με αντιδημοκρατική δράση στη χώρα τους που ελέγχονται για παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και πιο ιδιαίτερα όταν κάποια από αυτά τα άτομα βρίσκονται και στη μαύρη λίστα των ΗΠΑ αλλά και διεθνών οργανώσεων υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Απ' όσα μαθαίνω και στο Λόφο και στην Πινδάρου αλλά και στο υπ. Εσωτερικών συζητείται ο τρόπος διεξαγωγής της έρευνας ώστε να αφαιρεθεί το επιχείρημα της αντιπολίτευσης ότι «η κυβέρνηση ελέγχει από μόνη της τον εαυτό της». Το σίγουρο είναι πως το θέμα θα μας απασχολήσει για πολύ ακόμα. Και σίγουρα μέχρι τις βουλευτικές εκλογές. Και πιο σίγουρα μέχρι και τις Προεδρικές...
Πολλά σχόλια προκάλεσε ο Κωστάκης με τη νέα του αναφορά ότι δέχεται πολεμική εκ των έσω και ανίερο και ανελέητο πόλεμο από κάποια ΜΜΕ.
Όπως ανέφερε κατά την τελετή αναγόρευσής του ιδίου και του τέως Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασίλειου Πέππα σε επίτιμους Διδάκτορες της Σχολής Νομικής και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Frederick μετά την ανάληψη των καθηκόντων του διαπίστωσε «εκ των έσω πολεμική για τους γνωστούς λόγους. Μιας πολεμικής η οποία δεν περιοριζόταν στην περίμετρο της Νομικής Υπηρεσίας. Επεκτεινόταν και δικτυωνόταν και σε δυνάμεις άλλες. Στη νομοθετική εξουσία, σε κάποια μέλη της, στην εκτελεστική, στην αστυνομία. Και δυστυχώς, σε μέσα μαζικής ενημέρωσης. Υπό εκείνες τις συνθήκες, οι δυσχέρειες ήταν πολλές και κάποτε ανυπέρβλητες».
Η αναφορά του προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις μεταξύ δημοσιογράφων και νομικών αλλά και πολιτικών. Σε πηγαδάκια ακούστηκαν ποικίλα σχόλια για τον «ευαίσθητο Εισαγγελέα» που θα αποχωρήσει από τη θέση του χωρίς να έχει οδηγήσει ενώπιον της Δικαιοσύνης τους ενόχους του μεγάλου οικονομικού εγκλήματος.
Όπως ανέφερε κάποιος πολιτικός: «Το μέγεθος της διαπλοκής όφειλε να το γνωρίζει και να μην τον εκπλήσσει. Η ύπαρξη εγκλήματος, ακόμα και σε μεγάλο εύρος δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την αποτυχία της πάταξής του». Για να λάβει από δημοσιογράφο που βρισκόταν στο ίδιο πηγαδάκι την επισήμανση: «Ούτε βεβαίως αποτελεί δικαιολογία η επίκληση ανίερου πολέμου εναντίον του από ΜΜΕ και άλλους, λες και ο ίδιος βρίσκεται σε κάποιο ιερατείο όπου επικρατεί άβατο για την κριτική, καλόπιστη ή κακόπιστη. Όλοι στο τέλος της ημέρας θα κριθούν από το έργο τους.». Και διερωτήθηκε: «Γιατί κάθε φορά που ο Γεν. Εισαγγελέας κάνει αναφορά στην πολεμική που δέχεται από ΜΜΕ μιλά γενικά και αόριστα; Αν έχει πρόβλημα με συγκεκριμένους δημοσιογράφους και συγκεκριμένα μέσα ενημέρωσης ας τα κατονομάσει, για να μπορέσουμε να διασταυρώσουμε τις καταγγελίες του. Γιατί υπάρχει και ένα ενδεχόμενο να νομίζει ότι δέχεται ανίερο και ανελέητο πόλεμο ενώ στην ουσία μπορεί να του γίνεται απλά ιερή και επιβαλλόμενη κριτική. Όπως αυτή που γίνεται και στον Νίκαρο και στους δικαστές του Ανωτάτου και σε άλλους θεσμούς. Ας μην ξεχνάμε πως όλοι αυτοί με τις αποφάσεις τους επηρεάζουν το παρόν και το μέλλον του κράτους και την καθημερινότητα των πολιτών. Επίσης ας μην ξεχνάμε πως βρίσκονται στο πιο ψηλό σκαλοπάτι των αδρά αμειβομένων από το κράτος , οπόταν και η κριτική που οφείλουμε να τους ασκούμε θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να είναι ανάλογη».
Από κάποιους σχολιάστηκε και το γεγονός ότι πρόεδρος στο Τμήμα Νομικών του πανεπιστημίου που τίμησε τον Κωστάκη είναι εξάδελφός του, αλλά αυτά δεν επιθυμώ να τα μεταφέρω αφού αφορούν άλλο θέμα και όχι τον ανίερο πόλεμο και την κριτική που δέχεται.
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
